Retourtje Marokko

Donderdag 20 December,
Weer een normale werkdag gehad niks bijzonders, iedereen was in spanning want morgen was de kerst lunch bij de mannen van Proelsur. Er hoefde daardoor vandaag ook niet zo veel te gebeuren. Thuis weer Spaanse les gehad, Michelle had dit keer een spel mee genomen waarmee we woorden, cijfers en de grammatica leerden.’S middags zijn we weer naar Jerez gegaan om te shoppen en te eten. Deze keer ging Jordi wel mee. Eenmaal aangekomen bij AreaSur(zo heet het winkelcentrum) gebowld voor twee euro de man omdat we er voor 7 uur waren. Daarna zijn we door de winkels gaan lopen en hebben we nog wat kleren geshopt. Ook weer naar onze goedkope fashion store geweest om dure merkkleding goedkoop in te slaan. Ook zijn we nog even wezen eten bij onze Spaanse vriend die Engels spreekt, waar we weer allemaal 2 borden de man kregen zodat we niet verhongeren. Daarna weer rustig aan naar huis gereden, gelukkig had Cas met zijn goede voorbereiding de weg van te voren opgezocht want de TomTom is gesneuveld. poging tot reanimeren werkte niet meer.

Vrijdag 21 December,
Gearriveerd op het werk wouden we weer verder gaan met het programmeren van ons programma op de laptops, maar daar dachten ze op het werk anders over. We hebben die ochtend heel de kiet verbouwd, schoongeveegd en alle tafels en bordjes klaargezet met onze collega’s, ze beweerden dat er 120 man zou komen. Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we allemaal ons beste pakje aangedaan. Eenmaal weer terug op het werk de auto ver genoeg om de hoek gezet zodat de hogen pieten onze dirty tractor niet zouden zien. Om twee uur zou het festiviteit beginnen, er leek nog geen 50 man binnen te zijn. Een kwartier later klapte de directeur ter directeuren in zijn handen, maarliefst drie maal! Uit alle deuren en openingen kwamen mensen vandaan en begonnen flink te schranzen. Bijna twee uur later waren alle borden leeg al het drank was op en alle 120 mensen waren verdwenen, feliz navidad. Toen iedereen weg was, mochten we nog even op de foto met de bloedmooie secretaresse van onze chef. Toen die weg was, was er voor ons ook niet veel meer aan dus zijn we maar richting huis gegaan. We hebben deze avond afgesproken om met Sabien in Chiclana te gaan stappen. We hebben van te voren nog geprobeerd om olie in te slaan voor onze auto want die gaat richting het minimum. Helaas niet gelukt…. Gezellige avond gehad, wat Spaanse mensen leren kennen en veel te laat thuis gekomen. Want we moeten de volgende ochtend om 6 uur alweer ons nest uit.
 
Zaterdag 22 December,
De wekker ging zoals afgesproken om 6 uur, Jordi en Cas wel niet zo fit aan het ontbijt begonnen om 7 uur de auto voor gereden en Marc en Tim achter in geladen met een dekentje. Ze hebben nog goed geslapen tot aan Tarifa, waar we de boot op moeten om te vertrekken naar Marokko. Om half 9 in Tarifa aangekomen, wilden we de auto ergens parkeren, toen dit gebeurt was kwam een gekke opa voorbij rijden en begon iets te brabbelen waar we niks van verstonden, het enige wat we er uit konden halen was het woord ‘’negro’’ wat zwart betekend. We verwachtten dat hij iets bedoeld met leipe negers ofzo die onze auto van binnen willen bekijken en lenen of net wat. De opa maar genegerd en de auto toch maar laten staan. We konden kiezen uit 2 verschillende boten de ene was 2,5 goedkoper dus wij als Nederlanders natuurlijk voor de goedkoopste gekozen. We hadden voor €50 een retourtje inclusief gids, lunch en een busritje. De gids was nodig omdat we geen paspoort hadden (hierdoor mag je ook maar 1 dag in Marokko zijn). Toen we eenmaal op de boot zaten wisten we via Michelle dat we op de boot in een rij moesten gaan staan om te zorgen dat we het land in mochten. De rij was nog langer als de boot toen we hem ontdekt hadden. Halverwege de rit hebben we besloten om in de rij te gaan staan. Toen we vooraan stonden was de boot al 10 minuten geparkeerd, maar goed ook want een Marokkaan was ons al aan het zoeken, gelukkig kon hij de boot op want er was het een en ander mis met wat wij meegekregen hadden vanuit Tarifa. We kregen te horen dat we Marokko niet in mochten, omdat we een papiertje niet hadden. De Marokkaan had dit van iemand die op de boot werkt kunnen regelen en had dit met onze ID’s aan de douane meneer gegeven. Uiteindelijk kon hij een stempel zetten voor toelating tot het land. We zijn aangekomen in de plaats Tanger, het was heerlijk weer en we werden door de Marokkaan aan onze gids overhandigd. Toen we hem zagen schoten we bijna in de lag van de man met zijn belachelijke jurk aan!! Hij zei al dat we laat waren en werden al vlug naar onze privé bus begeleid. We zijn het eerste gedeelte langs de kust af gereden met zicht op de California Area. Er stonden verschillende luxe villa’s met grote tuinen. Alles leek er mooi en piekfijn uit te zien, tot we de heuvels in gingen en links af sloegen richting de oude city. Tim had gezegd dat het net leek alsof we 50 jaar terug in de tijd gingen. Mensen liepen over straat te sjokken, er reden taxi’s rond met auto’s die bij ons op de sloop zouden staan, fruit werd er verkocht in houten kruiwagens, allemaal mensen waren op straat een ambacht aan het uit oefenen en er hingen tientallen mensen om onze nek om ons hun rotzooi aan te smeren. Onze gids heeft ons in een paar winkeltjes geloodst waar ze verschillende dingen maakten, zoals tapijten, sjaals, hoofddoeken, kruiden en olieën en sierraden. Het waren allemaal smalle weggetjes waar we ons door heen moesten wormen, zonder gids kwamen we nergens! Onze gids sprak goed Engels en hebben er flink lol mee gehad. Onze lunch was in een restaurant waar een film van Leonardo Di Caprio is opgenomen(In de film Incepcion sprong hij hier naar beneden). We hadden niks besteld maar kregen gewoon wat voor geschoteld, we hebben een soepje gehad, sis kebab, kous kous en een bak met een soort van rijst. We vertelden onze gids dat we op zoek waren naar een waterpijp met 4 slangen, onze gids heeft met zijn connecties wat Marokkanen ingeschakeld, die vervolgens de hele stad hebben afgerend om deze één te zoeken. Toen we te horen kregen dat ze iets gevonden hadden zijn we gaan kijken. Onze gids had ons verteld dat ze nergens prijzen voor hebben in de stad dat je zelf moet onderhandelen. We vroegen dus aan de waterpijp eigenaar wat het ongeveer moest kosten. Toen hij vertelde dat hij er 370 euro voor wou hebben schrokken we ons rot! In eerste instantie draaiden we meteen onze rug om en wouden we vertrekken, de man riep ons meteen na en vroeg wat we er voor wouden geven, 50 was hier op het antwoord. De man dacht dat we een grapje maakte en werd een beetje boos. Het laatste bod wat we deden was 80 euro, ook dat vond hij te weinig. Het was een zeldzaam exemplaar want ze zijn haast niet te verkrijgen hier met 4 slangen. Onze gids vertelde ons dat we studenten waren en niet zo veel geld te besteden hadden en dat hij niet zo moest janken over zijn prijs en die pijp aan ons moet verkopen voor 80 euro. Na veel gejank en gedoe ging hij toch akkoord. We hebben nog verschillende uitzicht punten gehad waar we de zee konden spotten. Het was allemaal heel mooi, spannend en spectaculair om een keer mee te maken. Om 4 uur had onze gids ons bij de boot afgezet zodat we weer veilig naar huis konden keren. Onze auto stond gelukkig nog op zijn plek zonder extra deuken of kapotte ramen. Wat een meevaller!!!

Daarna naar huis gereden klaar maken voor de stapavond in Cadiz en eerst nog even lekker ontspannen en de nieuwe waterpijp uitgetest. Hij werkte niet super maaaaar hij is wel mooi hoor. Nog even allemaal een powernap gehad zodat we heel de nacht er tegen aan konden. Sabien had het rare idee om ons eigen helemaal de tering in te zuipen, veel foto’s maken en dan de volgende dag kijken wat er die avond nou eigenlijk allemaal gebeurd is. Onderweg naar Sabien brandde het benzine lampje al continu, de tank was bijna leeg geslurpt. Het was de bedoeling om rond half 12 bij Sabien te zijn. We hebben haar gebeld om te vertellen dat we eerst moesten tanken. We kwamen tot de ontdekking dat ze hier bijna geen 24 uur pinpaaltjes hebben. We hebben bij alle tankstations die we onderweg tegen kwamen de laatste kletjes uit de slang staan vissen. Nutteloos! maar wel vermakend. We hebben uit wanhoop gebeld naar Michelle, Gerard en Robert, toen we de juiste locatie door hadden gegeven waar we ons bevonden wist Robbert ons te vertellen dat we 200 meter door moesten rijden naar de Shell, daar zouden we meer kans maken op wat litertjes benzine. En gelukkig was deze open! we zijn nog nooit zo blij geweest om hier in Spanje een pomp te zien die open is!! De stapavond verliep op rolletjes maar de foto’s waren nada. Als afsluiter full speed richting de Mac drive 24 hour gegaan en de juffrouw achter het raampje weer flink belachelijk gemaakt. Sabien nog netjes thuis afgezet en om half 8 ons appartement ingerold.

Zondag 23 December,
Aangezien we gister heel de dag wakker zijn geweest en een hoop meegemaakt hadden was het dan ook niet zo vreemd dat we om 18:00 ons bedje uitkwamen, we hebben de zon nog heel even kunnen zien die dag. Als ontbijt de tosti ijzers maar even aangeslingerd om toch nog wat binnen te krijgen. ‘S avonds weer richting ons vertouwde winkelcentrum in Jerez gegaan en hebben daar in de gamehal bij de boksbal een nieuwe high score neergezet, bij de bowlingbaan ons flink vermaakt en het airhockey spel gelijk gespeeld. Om 12 uur thuisgekomen hebben we nog even een filmpje aangezet die we gedownload hadden (the green mile,3 uur durend). Rond half 4 besloten om toch maar te gaan slapen.

Maandag 24 December,
Vandaag een vrije dag vanwege kerst. Dus weer lekker uitgeslapen, deze keer niet zo lang als gister. Eenmaal opgestaan kregen we allemaal een spontane opruimkick, alsof het huis heel smerig was of zo. We hebben alles geveegd, gedweild en afgewassen. Nog geen maand zo schoon geweest hier binnen. Om 3 uur onze Spaanse les met michelle, daarna willen we even gaan fitnissen als die open is en vanavond in Puerto Real terrasje pakken en even genieten van het Spaanse zonnetje wat vandaag lekker schijnt, 22+ graden in de shadow.

Houdoe! Tim & Cas